„AI + Story Cubes = Twoja Książka” oraz „Cyfrowi Pomocnicy”

PROPOZYCJA 1

Scenariusz warsztatów: „Napisz i zilustruj własne opowiadanie z pomocą ChatGPT i Story Cubes”

Czas trwania:

2,5–3 godziny (możliwość podziału na dwa spotkania)

Cel:

• Rozwój kreatywności, wyobraźni i umiejętności pisarskich
• Nauka współpracy z narzędziami sztucznej inteligencji (ChatGPT i generatory grafiki AI)
• Tworzenie historii inspirowanych rzutami kośćmi Story Cubes
• Stworzenie mini-książki z ilustracjami

Materiały:

• Zestaw(y) kości Story Cubes (min. 9 kostek, opcjonalnie więcej tematycznych)
• Komputery z dostępem do ChatGPT i generatorów obrazów AI (np. DALL·E, Canva AI)
• Edytor tekstu (Google Docs, Word lub Canva)
• Kartki, długopisy, markery (do notatek lub szkiców)
• Drukarka (opcjonalnie do wydruku książeczek)

Przebieg zajęć:

1. Wprowadzenie – 15-20 minut

• Krótkie omówienie:
  • Co to jest sztuczna inteligencja i jak może pomagać w pisaniu?
  • Na czym polega zabawa z Story Cubes — kości do tworzenia historii.
• Pokaz przykładowego opowiadania stworzonego na podstawie rzutów kośćmi.
• Omówienie procesu:
  • Pomysł → Rzut kośćmi → Tworzenie fabuły → Współpraca z ChatGPT → Ilustrowanie → Skład książki

2. Rozgrzewka z kośćmi Story Cubes – 15 minut

• Rzucamy 3-5 kostek wspólnie.
• Każdy uczestnik wymyśla mini-historię z tymi symbolami (ustnie lub w 2-3 zdaniach na kartce).
• Dla chętnych – podzielenie się historią na głos.

3. Główne tworzenie opowiadania – 60 minut

Fabuła inspirowana kośćmi + ChatGPT:

1. Każdy uczestnik lub zespół rzuca 9 kośćmi Story Cubes.
2. Spisuje symbole, które wypadły (np. klucz, balon, góra, drzewo, książka…).
3. Na podstawie symboli wymyślają:
   • Bohatera
   • Cel przygody
   • Przeszkody i wyzwania
   • Zakończenie

Współpraca z ChatGPT:

• Uczestnicy wpisują do ChatGPT np.:

„Napisz opowiadanie o bohaterze, w którym pojawiają się: [lista symboli]. To ma być historia przygodowa dla młodzieży.”

• Można doprecyzować:
  • „Dodaj więcej humoru.”
  • „Wprowadź tajemniczego pomocnika.”
  • „Zakończ szczęśliwie, ale z zaskoczeniem.”

Praca z tekstem:

• Uczestnicy edytują, poprawiają i rozwijają historię.
• Możliwość pracy w parach lub zespołach.

4. Ilustrowanie historii – 40 minut

• Na podstawie swojego opowiadania uczestnicy generują ilustracje:
  • Okładka (np. „Okładka do opowieści o dziewczynie, która znalazła magiczny klucz w lesie”)
  • Ilustracje do wybranych scen (np. „Stary zamek na wzgórzu w stylu książki dla dzieci”)
• Krótki instruktaż jak pisać prompty do AI:
  • Co? (obiekt/scena)
  • Jak? (styl – realistyczny, bajkowy, akwarela, komiks)
  • Gdzie? (miejsce)
• Możliwość dodania mapy świata, portretu bohatera, magicznych przedmiotów.

5. Skład książki – 30 minut

• Tworzenie mini-książki w Canva, Wordzie lub Google Docs:
  • Strona tytułowa (tytuł, autor)
  • Tekst + ilustracje na kolejnych stronach
  • Okładka
• Możliwość wydruku lub zapisania w PDF.

6. Prezentacja i zakończenie – 15-20 minut

• Każdy prezentuje swoją książkę:
  • Czytanie fragmentu
  • Pokazanie ilustracji
• Rozmowa o tym, jak kości wpływały na tworzenie fabuły i jak pomogła AI.
• Na zakończenie:
  • Wręczenie pamiątkowych dyplomów (opcjonalnie)
  • Pomysł na wystawę w bibliotece lub udostępnienie książek online

Efekt końcowy:

• Każdy uczestnik stworzy własną książeczkę:
  • Opowiadanie inspirowane kośćmi Story Cubes
  • Ilustracje wygenerowane z pomocą AI
  • Gotowa książka w wersji PDF lub drukowanej

PROPOZYCJA 2

Scenariusz cotygodniowych spotkań: „Cyfrowi Pomocnicy”

Cel spotkań:

• Pomoc seniorom w nauce obsługi smartfonów, internetu i nowych technologii.

• Budowanie więzi międzypokoleniowych.

• Stałe wsparcie w rozwiązywaniu codziennych problemów cyfrowych.

Forma spotkań:

• Regularne, cotygodniowe dyżury.

• Czas trwania: 1,5–2 godziny.

• Grupa otwarta — każdy senior może przyjść, nie trzeba zapisów (lub opcjonalnie zapis na konkretną godzinę, jeśli jest dużo chętnych).

• Praca w trybie indywidualnym lub w małych grupach (1 młody – 1/2 seniorów).

Przykładowy plan spotkania:

1. Powitanie i otwarcie (10-15 minut)

• Powitanie uczestników przez opiekuna lub młodzież.

• Krótkie przedstawienie się nowych osób.

• Ustalenie, kto dzisiaj z czym potrzebuje pomocy.

„Czy ktoś ma dzisiaj jakiś konkretny problem, który chciałby rozwiązać?”

• Spisanie tematów na tablicy lub kartce (np.:

  • Jak dodać kontakt?

  • Jak ustawić WhatsApp?

  • Jak zrobić przelew?

  • Jak pobrać aplikację?).

2. Podział na stanowiska / pary (5 minut)

• Młodzi wolontariusze podchodzą do seniorów według zgłoszonych tematów.

• Praca jeden na jeden lub w małych grupach (jeśli kilku seniorów ma ten sam problem).

3. Praca indywidualna / warsztatowa (60–80 minut)

Przykładowe tematy pracy:

• Podstawy obsługi smartfona (kontakty, SMS, ustawienia).

• Instalowanie i obsługa aplikacji (Messenger, WhatsApp, Google Maps, YouTube).

• Robienie i przesyłanie zdjęć.

• Korzystanie z internetu – wyszukiwanie informacji, rozkładów jazdy, zdrowia, przepisów.

• Obsługa bankowości internetowej i mobilnej (bezpiecznie, bez danych wrażliwych).

• Tworzenie haseł, ochrona prywatności, unikanie oszustw.

• E-usługi: Profil Zaufany, ePUAP, Internetowe Konto Pacjenta (IKP), umawianie wizyty u lekarza, płatności online.

Model pracy:

• Senior przynosi własne urządzenie (smartfon, tablet, laptop).

• Młodzież pokazuje krok po kroku, a senior wykonuje czynności samodzielnie.

• Każdy krok jest powtarzany tyle razy, ile potrzeba.

• Młodzież korzysta z własnych notatek lub przygotowanych kart instrukcji.

4. Przerwa na kawę/herbatę – integracja (10 minut)

• Możliwość rozmowy, wymiany doświadczeń, poznania się lepiej.

• Czas na swobodną wymianę myśli i zaplanowanie kolejnych tematów.

5. Podsumowanie i zakończenie (10 minut)

• Krótkie podsumowanie spotkania:

„Czego się dziś nauczyłeś/-aś?”
„Czy coś warto powtórzyć następnym razem?”

• Spisanie tematów na kolejne dyżury (kontynuacja nauki lub nowe zagadnienia).

• Pożegnanie, ustalenie terminu następnego spotkania.

• Zasada bezpieczeństwa:

  • Młodzież nigdy nie prosi o dane wrażliwe — PIN-y, hasła, numery kart.

  • Seniorzy uczą się, jak samodzielnie wprowadzać dane.